Willem Rodenhuis: ‘Schilderijen met een verhaal’

Wat materiaal betreft werkt Willem Rodenhuis het liefst met olieverf. “Ik vind het heerlijk om dingen uit te proberen. Soms door technieken te combineren, zoals een schilderij met glas. Maar meestal met kleuren. Met olieverf kun je oneindig experimenteren. Inspiratie haal ik uit de wereld om me heen. Of het nu beelden zijn op tv, in de krant of uit mijn omgeving.” Zo komt het dat Rodenhuis sinds enkele jaren actualistisch schildert. Een serie van acht recente werken vormen een soort beeldend nieuwsoverzicht van de laatste jaren. “Soms gebeuren er dingen in de wereld waarbij je denkt: ‘Hoe is het mogelijk dat mensen elkaar dit aandoen?’ Ik ontdekte hoe prettig het is om die frustratie te verwerken in mijn schilderijen, een soort uitlaatklep. Het eerste schilderij met een actueel onderwerp verbeeldde de schoonheid van een ‘pas de deux’ neergezet in de ellende van de burgeroorlog in Syrië. Bijzonder was dat, bij het voltooien ervan, er een documentaire op TV was van een balletdanser die met gevaar voor eigen leven in het door oorlog verscheurde Syrië blééf dansen. De documentaire heette ‘Dance for Peace’, die titel heb ik het schilderij toen ook gegeven. Daarna volgde een schilderij over de vluchtelingencrisis: een verhaal van een kindje dat met haar ouders vlucht naar het westen. Het schilderij heeft Klimt- en Chagall-achtige elementen.” Andere werken van Rodenhuis vertellen over de ebola-crisis, de zwarte pieten discussie, plastic soep en andere milieuproblematiek. Meest recent is het werk over Europa, verbeeld door een stoïcijnse dame. “Dit laatste schilderij zit boordevol symboliek. Van de blaffende honden als eigengereide Europese lidstaten, het Britse hondje dat zielig afdruipt tot en met de Chinese kraanvogels en de adelaar (Amerika) die zich in de kwestie mengen. De lelie in de hand van de Europa is het symbool van barmhartigheid. Laatste toevoeging was de Uil van Minerva… Het onderwerp van het volgende schilderij? Wat de actualiteit brengt!”